Στο παρόν κείμενο καταγράφονται οι «κρίκοι» της αλυσίδας που φτάνουν μέχρι τις μέρες μας και παρέχουν στην ελληνική παράδοση ένα ισχυρό θεμέλιο για το μέλλον. Αυτοί είναι οι κρίκοι μιας μακράς αλυσίδας γενεών στην οποία ο σύγχρονος Ελληνισμός οφείλει την αυτοπεποίθησή και αυτοαντίληψη του. Αυτή η αυτοαντίληψη δεν θα ήταν υπαρκτή, εάν κάποιοι άλλοι δεν είχαν φροντίσει να παραδώσουν τη δάδα της ιερής φλόγας στις επόμενες γενιές, έτσι ώστε να μη σπάσει η ανθρώπινη αλυσίδα της επανελλήνισης. Σε τούτη την αλυσίδα ή, μάλλον ορθότερα, στους πολλούς γνωστούς και άγνωστους της κρίκους, που έκαναν μεγάλες προσπάθειες και θυσίες για να διατηρήσουν ή μεταβιβάσουν μια διωγμένη πολιτιστική παράδοση, οφείλουμε οι εθνικοί Έλληνες την ταυτότητά μας. Τους τιμούμε και μνημονεύουμε με μεγάλη ευγνωμοσύνη.
Η λίστα δεν φιλοδοξεί να είναι εξαντλητική. Η αξία της είναι απλά και μόνο ενδεικτική μίας συγκεκριμένης πορείας στο χρόνο. Για τη διευκόλυνση του αναγνώστη χώρισα το κείμενο σε χρονικές ενότητες που αντιστοιχούν στους αιώνες της μεταχριστιανικής εποχής.
4ος ΑΙΩΝΑΣ
Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός (331-363)
Ορειβάσιος (325-403)
Μάξιμος ο Εφέσιος (310-372)
Σαλλούστιος
Ευστάθιος
Αιδέσιος
Αντωνίνος
Ασκληπιάδης ο Κυνικός
Ηράκλειος ο Κυνικός
Νυμφιδιανός από τη Σμύρνη
Σώπατρος ο Απαμεύς
Πρίσκος από την Ήπειρο (305-395)
Λιβάνιος (314-393)
Αξιωματούχος παλατιού Παυλίνος
Υπατία (355-415)
Ελλάδιος ο Αλεξανδρεύς
Μακρόβιος (390-;)
Σωσίπατρα της Έφεσου (300-36;)
Χρυσάνθιος ο εκ Σάρδεων (310-390)
Θεμίστιος (317-388)
Ευνάπιος ο εκ Σάρδεων (347-μετά το 414)
Πλούταρχος Αθηνεύς (350-432)
Δέξιππος
5ος ΑΙΩΝΑΣ
Νόννος ο Πανοπολίτης
Ιωάννης Στοβαίος
Ιεροκλής Αλεξανδρεύς
Ολυμπιόδωρος ο Πρεσβύτερος
Σαλλούστιος της Έμεσας
Τρωίλος ο Κωνσταντινουπολίτης
Συριανός (437)
Ισίδωρος (450-526)
Ουράνιος ο Περιπατητικός
Πρόκλος ο Διάδοχος (412-485)
Δομνίνος από τη Λάρισα
Ερμείας ο Αλεξανδρεύς
Αιδέσια Αλεξανδρινή
Ηλιόδωρος Αλεξανδρεύς
Ιέριος
Αρχιάδας
Ασκληπιγένεια
Πατρίκιος Θεαγένης
Περικλής Λυδίας
Μαρίνος ο Νεαπολίτης (440-486)
Ζηνόδοτος
Ηραίσκος
Ασκληπιάδης
Αμμώνιος ο Ερμείου (440/450-μετά το 517)
Παμπρέπιος (440-488)
Ζώσιμος
6ος ΑΙΩΝΑΣ
Ηγίας του Θεαγένη
Ευπείθιος Ηγίου
Αρχιάδας Ηγίου
Αγάπιος από Αθήνα
Ασκληπιόδοτος Αλεξανδρεύς
Πρισκιανός Λυδός
Δαμάσκιος (462-538)
Σιμπλίκιος (480/490-550)
Ευλάμιος
Ασκληπιός από τις Τράλλεις
Ευτόκιος ο Ασκαλωνίτης
Ολυμπιόδωρος ο Νεότερος
Προκόπιος Καισαρείας (500-562)
Referendarius Μακεδόνιος
Ταμίας Θωμάς
Παγήσιος Ηλιούπολης
Έπαρχος Ασκληπιόδοτος
Νομάρχης Φωκάς
Ιωάννης Λαυρέντιος ο Λυδός (490-560)
Ιερέας Ρουφίνος
Ανατόλιος
Ακίνδυνος
7ος - 9ος ΑΙΩΝΑΣ
Ήδη από τον 7ο αιώνα οι Έλληνες Μικρασιάτες έφευγαν από τα αστικά κέντρα σε απομακρυσμένες περιοχές της αυτοκρατορίας για να γλυτώσουν από τους διωγμούς. Δεν εμφανίζονται άλλα γνωστά ονόματα από την περίοδο αυτή.
10ος ΑΙΩΝΑΣ
Καταρρέει η αντίσταση των τελευταίων ελεύθερων Ελλήνων. Η Λακωνική Μάνη πέφτει στα χέρια των Βυζαντινών. Με την επικράτηση του Ισλάμ σβήνει η Ελληνική παράδοση στις Κάρρες.
15ος ΑΙΩΝΑΣ
Γεώργιος Γεμιστός-Πλήθων (1355/1360-1452)
Ιουβενάλιος (1380-1451)
Δημήτριος Ράλλης Καβάκης (1397-1487)
Μανίλιος Μάρουλλος
Μιχαήλ Μάρουλος (1458-1500)
Οι Έλληνες «στρατιότι» (15ος - 18ος αιώνας)
16ος ΑΙΩΝΑΣ
Ηλύσιος Καλλέντζης
Περίοδος δράσης της μυστικής ελληνικής οργάνωσης «Αττική Εταιρεία» των «στρατιότι» (σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Σάθα).
18ος ΑΙΩΝΑΣ
Ελληνική εθνική επανάσταση στα πλαίσια της σύντομης «γαλλοκρατίας» στα Επτάνησα (Ιούνιος 1797 έως Μάρτιος 1799).
Νίκη της ρωσο-οθωμανικής συμμαχίας υπό την ηγεσία των ναυάρχων Φιόντορ Ουσακώφ και Καντίρ Μπέη κατά των «άθεων Γάλλων» και διωγμός των Ελλήνων Ιακωβίνων των Επτανήσων. Τα βασικά αιτήματά των Ελλήνων Ιακωβίνων ήταν η καθιέρωση της δηµοκρατίας και του σοσιαλισμού, η κατάργηση του χριστιανισμού, η παλινόρθωση της ελληνικής θρησκείας και των Ολυμπιακών Αγώνων.
19ος ΑΙΩΝΑΣ
Το 1801 ο Βρετανός Edward D. Clarke αφαιρεί, με την έγκριση των Οθωμανών, το ιερό άγαλμα («Καρυάτιδα») της λατρείας της θεάς ή «αγίας» Δήμητρας από την Ελευσίνα για να το μεταφέρει στην Αγγλία, βάζοντας έτσι ένα τέλος στην λατρεία της.
Λουίς Μενάρ (1822-1901)
Νικόλαος Πολίτης (1852-1921)
20ος ΑΙΩΝΑΣ
Πρώτες δημόσιες ιεροπραξίες στην Ελλάδα στη δεκαετία του 1980.
Ίδρυση ελληνικών εθνικών συλλογικοτήτων ανά την Ελλάδα.
Ίδρυση ελληνικών εθνικών περιοδικών, εκδοτικών οίκων και φιλοσοφικών σωματείων για την ανάδειξη της ελληνικής θρησκείας, φιλοσοφίας και παράδοσης.
(Σεβόμενος την επιθυμία του ΥΣΕΕ, αφαίρεσα το όνομά του από το κείμενο.)
21ος ΑΙΩΝΑΣ
Ίδρυση της λατρευτικής κοινότητας ΛΑΒΡΥΣ.
Διοργάνωση της ετήσιας εορτής των Αττικών Διονυσίων.
Ίδρυση αίθουσων για την διοργάνωση ομιλιών και σεμιναρίων για την ελληνική γλώσσα, ιστορία και θρησκεία.
Ίδρυση εργαστηρίων για την ανάπτυξη της ελληνικής εθνικής συνείδησης, την μάθηση της ελληνικής γλώσσας και την παλινόρθωση του ελληνισμού. Διοργάνωση εκδηλώσεων και σεμιναρίων για ενήλικες και παιδιά.
Παρουσίαση και εκπροσώπηση του Ελληνισμού στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
