Στυλιανός Αρίστων Κοροβίλας, 1 Σκιροφοριών, 2ο έτος της 698. Ολυμπιάδας / 18 Ιουνίου 2.015
Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον το άρθρο σας περί ίδρυσεως μιας ελληνικής ιερατικής σχολής στην Αθήνα. Αντιλαμβάνομαι την νευρικότητα σας απέναντι στα πρώτα σημάδια επανελλήνισης της χώρας, αφού το έθνος που κυνήγησε και έσφαξε η εκκλησία και οι αυτοκράτορες σας, οδεύει δια της αναβίωσης του ελληνικού έθους προς την παλινόρθωση του και τώρα δεν υπάρχουν πια οι Θεοδόσιοι, Ιουστινιανοί και άλλοι «άγιοι» δολοφόνοι για να ανατρέψουν τις πρώτες διστακτικές προσπάθειες επανιθαγενοποίησης στην χριστιανοκρατούμενη Ελλάδα. Δεν γνωρίζω ποιος σας πληροφόρησε για το περιεχόμενο της διδακτικής ύλης της ιερατικής σχολής, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι σίγουρα δεν θα περιλαμβάνει τη σφαγή ζώων, μιας και κάτι τέτοιο θα ήταν άσκοπο στη σύγχρονη εποχή, όπου οι αιματηρές θυσίες δεν είναι πλέον αναγκαίες για τη διατήρηση του πληθυσμού, ούτε θα διδάσκονται ξόρκια, εξορκισμοί, βαπτίσματα και παρόμοιες φαιδρότητες. Ούτε βέβαια η θεουργία, την οποία μάλλον λόγω άγνοιας μπερδεύετε με τη μαγεία. Αν είχατε μελετήσει το φαινόμενο της «μαγείας» στη βάση επιστημονικών κριτηρίων παρά στη βάση των δεισιδαιμονιών σας, θα ξέρατε ότι διαφέρει από κουλτούρα σε κουλτούρα, το τι είναι και δεν είναι «μαγεία». Μην ανησυχείτε λοιπόν. Στους Έλληνες θα διδάσκονται μεταξύ άλλων η ευσέβεια ή «ορθοπραξία», το ελληνικό αξιακό σύστημα και οι αρχές της ελληνικής θρησκείας.
Τις σφαγές ζώων μετά το πεσάχ, τους εξορκισμούς εν έτη «2015» και τα μαγικά κόλπα τα αφήνουμε στους ειδήμονες, στα δικά σας εκπαιδευµένα χέρια. Άλλωστε εσείς ξέρετε καλύτερα από κάθε άλλη θρησκεία να διαχειρίζεστε τη δεισιδαιμονία προς όφελος σας. Θέλω όμως να αποκαταστήσω μια πλάνη σας. Δεν ασκούσαν «μαγεία» οι ιερείς της αρχαίας ελληνικής, δηλ. της κλασικής, προ-ελληνιστικής ελληνικής θρησκείας, αλλά ούτε εκείνοι της ύστερης αρχαιότητας. Τους τελευταίους απασχολούσε πολύ περισσότερο η πυρά της διεστραμμένης σέκτας της «αγάπης» που είχε την κακή συνήθεια να καταληστεύει και σκοτώνει τους «άπιστους» ή διαφωνούντες. Αλλά έτσι κι αλλιώς δε νομίζω να σας προβληματίζει πραγματικά η «μαγεία», αφού η ίδια η ρωμιοσύνη είναι ακόμη βουτηγμένη στην «μαγεία» και τα ξόρκια (αναφέρομαι στο γνωστό «ξεμάτιασμα»), αλλά υπό ποιά «σημαία» τελείται.
Οι Έλληνες θυσιάζουμε στους θεούς για να τους ευχαριστήσουμε για τα αγαθά που μας παρέχουν, για το δώρο της ζωής και για τη δύναμη που μας έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν για να συνεχίσουμε τον δρόμο μας μετά την γενοκτονία του Ελληνισμού στο βυζάντιο. Εσείς τους αποκαλείται ανύπαρκτους. Μα γιατί; Οι λατρείες των εθνικών θεών αναπτύχθηκαν παράλληλα με τα έθνη τους, εννοώ βέβαια τα φυσιολογικά αναπτυγμένα ή «πολιτισμικά έθνη», κι όχι τα «κρατικά έθνη» -όπως λ.χ. η Νεορωμιοσύνη- που έχουν ως κοινό παρονομαστή την υπηκοότητα ή την «πίστη», ενώ ο τριαδικός Γιαχβέ κατασκευάστηκε πολύ αργότερα, όπως κι ο ίδιος ο μονοθεϊσμός, και ενεργεί εκτός φύσεως. Αυτός δεν είναι στην ουσία ο λόγος για τον πόλεμο σας κατά της φυσικής τάξης και εθνόσφαιρας;
Να σας λύσω λοιπόν και το ερώτημα που θέσατε στο τέλος του άρθρου σας. Οι θεοί μας δεν έμειναν χωρίς ιερείς και θυσίες. Και μετά την εθνοκτονία του ιστορικού Ελληνισμού έμεινε η «γνήσια θρησκευτικὴ παράδοση τῶν Ἑλλήνων», δηλ. εκείνη που προέρχεται από τους ίδιους τους Έλληνες, ήτοι τους μετέχοντες του ελληνικού έθους, σταθερή στις αρχές της, όπως αποδεικνύουν ο Πλήθων, Μάρουλλος, οι «στρατιότι», οι Έλληνες Ιακωβίνοι στα Επτάνησα (1797-1799) και η λατρεία της Δήμητρας στο χωριό της Ελευσίνας κοντά στην Αθήνα, η οποία τερματίστηκε βίαια μόλις το 1801. Ανοίξτε και διαβάστε απλά επιστημονικά βιβλία για την ελληνική θρησκεία, δίνοντας έτσι στον εαυτό σας την ευκαιρία συγγραφής άρθρων σοβαρής υπόστασης. Γιατί όταν συγχέετε τον ελληνικό εθνισμό και το ΥΣΕΕ, την «ομάδα» στην οποία αναφέρεστε, χωρίς όμως να την ονομάσετε, με τον «νεοπαγανισμό», γέννημα-θρέμμα του χριστιανικού αποκρυφισμού (Golden Dawn, Ροδόσταυροι κ.ά.), απλά επιδεικνύετε έλλειψη διεξαγωγής έρευνας, εκτός κι αν απευθύνεστε σε ηλίθιους. «Στο 20o αιώνα ωστόσο, και αφού επί αιώνες ο όρος χρησιμοποιήθηκε στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες ως ταυτόσημος του «Εθνικός», ξαναήλθε στην επιφάνεια με το πρόθεμα «νέο-» («Νεοπαγανισμός») από διάφορους χριστιανοτραφείς κύκλους του Εσωτερισμού και του New Age» (ΥΣΕΕ: Είσαστε «παγανιστές»; στο: ysee: Απαντήσεις σε συχνές ερωτήσεις, τελευταία πρόσβαση: 1. Σκιροφοριών, 3ο έτος της 698. Ολυμπιάδας / 18. Ιουνίου 2.015).
Κλείνοντας και επειδή αφήνετε να νοηθεί ότι ο ελληνικός εθνισμός ή «παγανισμός», όπως τον ονομάζετε, αποτελεί «θρησκευτική ομάδα» -παρόλο που ο Ελληνισμός είναι ένας ιθαγενής πολιτισμός και τα περιλαμβανόμενα στοιχεία του αλληλοσυνδεμένα μεταξύ τους-, θέλω να διευκρινίσω ότι ο Ελληνισμός δεν περιορίζεται στη θρησκεία του, αλλά συμπεριλαμβάνει ολόκληρο το πολιτισμό και το φαντασιακό του ελληνικού έθνους. Και η παλινόρθωση του δεν απευθύνεται μόνο στη λατρεία των πατρώων θεών, αλλά στην αποκατάσταση του ελληνικού έθνους (ακολουθώντας το παράδειγμα των Λακότα και άλλων εθνών).
«Ελληνισμός» μπορεί σήμερα να σημαίνει ό,τι θέλει ο καθένας, αφού κατάντησε μια αφηρημένη έννοια αφημένη στα χέρια του κάθε «καλλιτέχνη», στην οποία «χωράει» οτιδήποτε θέλει να λέγεται «ελληνικό» (για οποιουσδήποτε λόγους). Οι εθνικοί Έλληνες με τον όρο Ελληνισμός εννοούν κάτι πολύ συγκεκριμένο. Παραθέτω τον εξής ορισμό για να καταλάβετε τι ακριβώς εννοούμε οι Έλληνες όταν μιλάμε για Ελληνισμό: «Ο όρος ‹Ελληνισμός› σημαίνει ‹των Ελλήνων [...]. ΙΙ. χρήση ενός καθαρού ελληνικού στιλ και ιδιώματος [...].› (H. Liddell, R. Scott: A Greek-English Lexicon, σελ. 536, 9η έκδ., Νέα Υόρκη 1996). Κοντολογίς, ο ελληνισμός είναι ‹ο ελληνικός τρόπος ζωής› (R. Horsley: Paul and Empire, σ. 206, Χάρισμπουργκ 1997).» Ο Ελληνισμός είναι Ελληνισμός και όχι το «μασκότ» της κάθε επικρατούσας θρησκείας, υπηκοότητας ή του εκάστοτε κατακτητή. Αυτόν ακριβώς τον ελληνισμό επιδιώκουμε εμείς να παλινορθώσουμε, συμπεριλαμβανόμενης και της ευσέβειας ή «θρησκείας» που αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της ελληνικής ιστορίας.
Επιλεγμένη βιβλιογραφία προς θεραπεία της άγνοιας
Burkert, Walter: Greek Religion, Κέιμπριτζ 1985
Zaidman, Louise Bruit / Pantel, Pauline Schmitt: Η θρησκεία στις ελληνικές πόλεις της κλασσικής εποχής, Aθήνα 2004
Otto, Walter Friedrich: The Homeric Gods: The Spiritual Significance Of Greek Religion, Νέα Υόρκη 1978
'Ύπατο Συμβούλιο Ελλήνων Εθνικών: Ελληνική Εθνική Θρησκεία: Θεολογία και Πράξις, Αθήνα 2012
Πανόπουλος / Παναγιωτόπουλος / Αρμυράς: Ελληνικός Πολυθεισμός: Οικιακή Λατρεία, Αθήνα 2014
