Τον τελευταίο καιρό γράφονται πολλά για τους εθνικούς Έλληνες. Ξοδεύεται πολύ μελάνι για την ερμηνεία της αναζωογόνησης και αποκατάστασης του ιθαγενούς ελληνικού πολιτισμού. Κάποιοι ερμηνεύουν την επανελλήνιση ως θρησκευτική αναβίωση, άλλοι πάλι ως εναλλακτικό πολιτισμικό ρεύμα. Και οι δύο πλευρές σφάλλουν. Διότι η επανελλήνιση αποτελεί επανιθαγενοποίηση (αγγλ. Re-Indigenization) με την πραγματική έννοια του όρου.
Εμείς οι Έλληνες, εμείς οι Εθνικοί δεν αλλάξαμε απλά θρησκεία (όπως νομίζουν πολλοί εσφαλμένα). Αλλάξαμε πολιτισμό, διότι δεν φτάνει το άγαλμα του Δία στην θέση της εικόνας του Γεχοσούα Μπεν Γιοσέφ ή Ιησού.
Εμείς οι Έλληνες, εμείς οι Εθνικοί δεν αλλάξαμε απλά θρησκεία (όπως νομίζουν πολλοί εσφαλμένα). Αλλάξαμε πολιτισμό, διότι δεν φτάνει το άγαλμα του Δία στην θέση της εικόνας του Γεχοσούα Μπεν Γιοσέφ ή Ιησού.
Δεν αρκεί ο συνειδητός αυτοπροσδιορισμός ως Έλληνας - για να συνεχίζουμε μετά να σκεπτόμαστε και να συμπεριφερόμαστε όπως πριν.
Η επανελλήνιση απαιτεί πρωτίστως αλλαγή έθους.
Κάθαρση από τα συσσωρευμένα σκουπίδια του παγκόσμιου μονοθεϊσμού και ιδίως από τις παραμυθολογίες της ρωμιοσύνης.
Ο Ελληνισμός δεν είναι μόνο θρησκεία, είναι ένα ολόκληρο σύστημα αναφοράς με δική του θρησκεία και αντίληψη του κόσμου. Η θρησκεία δεν μπορεί να αποκοπεί από το σύνολο.
Όσο κάποιος προσεγγίζει μόνο τα ιερά, αδιαφορώντας για το καθολικό πλαίσιο, τόσο πιο πολύ απομακρύνεται από τον Ελληνισμό και καταλήγει σε παράξενα μονοπάτια.
Το ένα σύνολο μπορεί μόνο να αποκατασταθεί από ένα άλλο σύνολο. Η επιμέρους αντικατάσταση είναι ελλιπής και αφήνει περιθώριο να διεισδύσουν οι διάφορες παρδαλές ιδεολογίες ή νοοτροπίες του παγκόσμιου μονοθεϊσμού (είτε λέγονται διεθνιστικές, είτε εθνικιστικές) στο φαντασιακό μας με αποτέλεσμα να μας αφομοιώσουν.
Ο Ελληνισμός είναι ένας διαφορετικός πολιτισμός με δική του θρησκεία, με δικό του πλαίσιο αρχών και αρετών, με δικά του έθιμα, με δική του συμπεριφορά στο ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
Οτιδήποτε άλλο, αποκομμένο μάλιστα από το σύνολο, δεν είναι ελληνική θρησκεία ή κοσμοθέαση, αλλά κάτι διαφορετικό, ακριβώς επειδή είναι αποκομμένο και χωρίς αναφορά. Γι'αυτό άλλωστε και δεν μας αφορά.
Όταν λοιπόν διαλέγουμε τον Ελληνισμό και γινόμαστε πραγματικοί Έλληνες, δηλαδή μετέχοντες του ελληνικού έθους, παύουμε να είμαστε μέλη της εσπερίας ή της ρωμιοσύνης, διότι ανήκουμε πλέον στον ελληνικό πολιτισμό.
Αυτή είναι η διαφορά.
